Nieuws

Werkgevers en opdrachtgevers zullen misschien denken: “Daar gaan we weer…”, maar de vraag wanneer iemand een werknemer is en wanneer een zzp’er blijft de gemoederen bezighouden. Op 11 maart jl. deed de rechtbank Rotterdam de uitspraak na het Uber-arrest op dit gebied – en dat maakt het dus zeker de moeite waard om hier bij stil te staan.

Het gaat in deze uitspraak om een bedrijfsleider van een pannenkoekenrestaurant, die werkzaam was op grond van een overeenkomst van opdracht. Nadat deze bedrijfsleider ervan werd beschuldigd een greep uit de kassa te hebben gedaan, is de samenwerking tussen beiden per direct beëindigd. De vraag die aan de rechter is voorgelegd: kwalificeert de samenwerking tussen partijen als een overeenkomst van opdracht of als een arbeidsovereenkomst?

De rechter past de lijn uit het Uber-arrest één-op-één toe: alle gezichtspunten uit Deliveroo worden beoordeeld in onderlinge samenhang, zonder dat één factor doorslaggevend is. Dit houdt dus in dat er werd gekeken naar de feitelijke uitvoering van de samenwerking en niet alleen naar de papieren afspraken. De conclusie? Deze bedrijfsleider was werkzaam op grond van een overeenkomst van opdracht. Daarbij speelde onder meer een rol:

• dat de bedrijfsleider zelf had aangedrongen op een overeenkomst van opdracht en zelf een overeenkomst daarvoor had aangeleverd;
• dat de bedrijfsleider wekelijks factureerde met een vast uurtarief, inclusief btw;
• dat er geen loonbelasting en premies werden ingehouden, geen loonstroken werden verstrekt en er geen verlof- of functioneringsregeling gold;
• dat de bedrijfsleider was ingeschreven als ondernemer, eerder als zzp’er had gewerkt en na deze opdracht ook;
• dat de bedrijfsleider een aansprakelijkheidsverzekering had afgesloten.

Hoewel deze bedrijfsleider instructies kreeg en een bepaalde mate van inbedding in de organisatie had, woog dit minder zwaar dan het feit dat hij zelf had gekozen voor het werken als opdrachtnemer en zich naar buiten toe ook als zodanig presenteerde. De door de bedrijfsleider ingestelde vorderingen voor een vergoeding vanwege onrechtmatige opzegging, uitbetaling van de transitievergoeding en een billijke vergoeding werden dan ook afgewezen.  

Wat betekent dit? Deze uitspraak benadrukt dat de contractuele en feitelijke invulling van de samenwerking cruciaal is. Werkgevers en Opdrachtgevers doen er goed aan om niet alleen duidelijke afspraken te maken, maar deze ook in de praktijk te laten aansluiten op de beoogde samenwerkingsvorm. Want wanneer en rechter moet oordelen, kijkt hij naar het totaalplaatje.

Twijfelt u over de inzet van zzp’ers in uw onderneming? Of wilt u meer weten over de juridische risico’s? Neem dan contact op met Dennis Oud, Elke Hofman of Tim van Riel.

U leest de uitspraak hier

Wanneer uw vergunningaanvraag wordt afgewezen en u hier als aanvrager tegen in bezwaar gaat, verwacht u natuurlijk dat u belanghebbende bent. U bent immers degene die de vergunningaanvraag heeft ingediend en degene die de afwijzing heeft ontvangen. In sommige gevallen komt u dan echter bedrogen uit.

Dit was ook het geval in de uitspraak van de voorzieningenrechter van de rechtbank Overijssel van 18 maart 2025. In deze zaak wilde de aanvrager de zandweg langs zijn perceel laten verharden. De weg was eigendom van de gemeente en daarom was medewerking van de gemeente vereist. De gemeente weigerde medewerking te verlenen. De aanvrager heeft de weg toen alsnog verhard. De gemeente is vervolgens een handhavingsprocedure gestart en legde een last onder bestuursdwang op, waartegen de aanvrager in bezwaar is gegaan. Daarnaast heeft hij een vergunningaanvraag ingediend om de verharding van de zandweg (alsnog) te legaliseren. Het bezwaar van aanvrager is ongegrond verklaard en derhalve is de aanvrager in beroep gegaan en heeft hij de rechtbank verzocht om een voorlopige voorziening. Hij meent namelijk dat sprake is van concreet zicht op legalisatie.

De voorzieningenrechter volgt dit standpunt niet en verwijst naar vaste rechtspraak, waarin is bepaald dat de aanvrager van een vergunning in beginsel wordt verondersteld belanghebbende te zijn bij een besluit op de aanvraag, behalve als aannemelijk wordt gemaakt dat de activiteit niet kan worden verwezenlijkt.

Volgens de voorzieningenrechter is het aannemelijk dat de verharding van de zandweg niet gelegaliseerd kan worden en de gemeente de vergunningaanvraag dus gaat afwijzen. De aanvrager kan daarom niet worden aangemerkt als belanghebbende, er is geen sprake van een ontvankelijke aanvraag en dus ook niet van concreet zicht op legalisatie. Daar voegt de voorzieningenrechter aan toe dat er geen reden is om onderscheid te maken tussen een aanvraag om een vergunning voor een activiteit die nog uitgevoerd moet worden, of een aanvraag met het oog op legalisering van een al uitgevoerde activiteit.

Twijfelt u of u belanghebbende bent bij een besluit en of uw bezwaar of beroep ontvankelijk zal zijn? Neem dan contact op met Gerard van der Wende of met Fleur Huisman.

U leest de uitspraak hier.

Het is al vaak onderwerp geweest van rechtszaken bij verschillende rechterlijke instanties: de interpretatie van definities in bestemmingsplannen. Wat wordt nu precies bedoeld met een specifiek begrip en welk gebruik valt daar dan onder? Het zijn veel voorkomende vragen.

Ook in de uitspraak die in dit blog wordt besproken, stond weer een definitie centraal. In haar uitspraak van 12 maart 2025 moest de rechtbank Gelderland namelijk, onder meer oordelen over de definitie “recreatief”. Meer specifiek moest zij beoordelen of airsoft activiteiten konden worden gekwalificeerd als “recreatief”. In het bestemmingsplan en de plantoelichting werd dit onvoldoende duidelijk gemaakt.

De rechtbank verwees naar vaste rechtspraak van de Afdeling, waarin is bepaald dat planregels omwille de rechtszekerheid letterlijk moeten worden uitgelegd. Op grond van de rechtszekerheid moet in beginsel worden uitgegaan van wat in het bestemmingsplan is bepaald. Voor de betekenis van een begrip moet daarom, bij gebrek aan aanknopingspunten in het bestemmingsplan en de plantoelichting, aansluiting worden gezocht bij wat in het algemeen spraakgebruik daaronder wordt verstaan. Daarbij kan de betekenis uit het “Van Dale Groot woordenboek van de Nederlandse taal” worden betrokken.

In de Van Dale wordt “recreatief” beschreven als “de recreatie betreffend, uit oogpunt van recreatie, recreatief sporten meer voor de ontspanning dan voor de prestatie”. De rechtbank oordeelt daarom dat airsoft activiteiten als recreatief moeten worden beschouwd. Daarbij heeft zij overigens ook meegenomen dat airsoft een door het NOC NSF gecertificeerde sport is en het bedrijf is gericht op “teambuilding” en “ontspanning”.

Voor het beoordelen van de betekenis van een definitie uit het bestemmingsplan is dus, naast het bestemmingsplan en de plantoelichting daarbij, voornamelijk van belang de uitleg van die definitie in “de Dikke van Dale”.

U leest de uitspraak hier.

Je hebt jarenlang gewerkt aan je onderneming en een voorsprong op de concurrentie opgebouwd. Dan stuurt een werknemer zakelijke e-mails naar zijn privé-mailadres. Op het eerste gezicht onschuldig, maar wat als hij met die informatie naar de concurrent gaat? Gelukkig heb je een geheimhoudingsbeding. Maar is dat wel waterdicht?

Een recente uitspraak van de rechtbank Zeeland-West-Brabant toont aan dat een gebrekkig beding een werkgever kan benadelen. In deze zaak wilde een werkgever een werknemer beboeten voor het doorsturen van e-mails. De rechter oordeelde echter dat het beding alleen sprak over "derden" en een privé-mailbox daar niet onder viel. Ook de IT Policy bood geen redding, omdat deze niet expliciet verwees naar het geheimhoudingsbeding. Gevolg: de werknemer ging vrijuit.

Hoe voorkomt u dit?

1. Duidelijke formulering – Definieer expliciet wat onder geheimhouding valt en verbied het opslaan, kopiëren of doorsturen van informatie naar het privé e-mailadres van werknemer of andere derden die niet bevoegd zijn om deze informatie te ontvangen.
2. Consistent beleid – Laat het geheimhoudingsbeding en de IT Policy op elkaar aansluiten en naar elkaar verwijzen.
3. Sancties en handhaving – Neem boetebepalingen op en handhaaf deze strikt.
4. Regelmatige evaluatie – Controleer en update het beding periodiek.

 Conclusie

Een geheimhoudingsbeding is een levend document dat met uw onderneming moet meegroeien. Zorg voor heldere regels, een samenhangend beleid en effectieve handhaving om juridische problemen te voorkomen.

Heeft u vragen over of uw beding waterdicht is? Neem dan contact op met Dennis Oud, Elke Hofman-Bijvank of Tim van Riel.

U kunt de uitspraak hier zelf lezen.

Onze gesponsorde vechtsporter Dave Kientz heeft een succesvolle reis naar New York achter de rug. Op zaterdag nam hij het in Rochester, NY, op tegen een Amerikaanse kampioen in een prestigieuze "Super Fight" van 3x3 minuten. Dave domineerde de partij vanaf het begin en wist binnen de eerste ronde te winnen door tweemaal een wazari te scoren met rake trappen op de lever en het hoofd van zijn tegenstander.

Naast zijn indrukwekkende overwinning werd Dave aan het einde van de avond bekroond met de prijs voor meest technische vechter, een prachtige erkenning voor zijn vechtstijl en vaardigheden. 💪

Na een korte verkenning van de stad New York is Dave inmiddels weer thuis en richt hij zich op de volgende uitdagingen. In de komende maanden staan twee grote toernooien op de planning:

📅 6 april – West-Europees kampioenschap
📅 8-10 mei – Wereldkampioenschap

Dave traint keihard om ook hier het podium te beklimmen. We blijven hem volgen en wensen hem veel succes in de voorbereiding! 💪🥋

In haar uitspraak van 5 maart 2025 heeft de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State de verhouding tussen haar rechtspraak over de beginselplicht tot handhaving en haar rechtspraak over de toepassing van het evenredigheidsbeginsel verduidelijkt.

Eerst even een korte uitleg van beide definities. De beginselplicht tot handhaving houdt in dat het bestuursorgaan in beginsel altijd moet handhaven als zij op de hoogte raakt van een overtreding. Die beginselplicht kan op gespannen voet staan met het evenredigheidsbeginsel, dat inhoudt dat de gevolgen van een besluit niet onevenredig mogen zijn voor belanghebbenden in verhouding met het te dienen doel.

Over die verhouding heeft de Afdeling meermaals geoordeeld. In de uitspraak van 3 maart 2025 heeft zij de lijn die zij daarbij volgt verduidelijkt. Zij stelt dat, bij de vraag of van handhavend optreden mocht worden afgezien, moet worden beoordeeld of handhavend optreden onevenredig is. Hierbij moet gebruik worden gemaakt van de zogeheten Harderwijk-uitspraak uit 2022, hetgeen inhoudt dat de bestuursrechter moet toetsen of het besluit geschikt en noodzakelijk is om gewenste doel te dienen, en daarna moet bepalen of het besluit in de concrete omstandigheden van het geval evenwichtig is.

Daarbij benadrukt de Afdeling wel dat handhaving het algemeen belang dient en handhaving daarom voorop moet blijven staan. Handhavend optreden is alleen dan onevenredig, als in het concrete geval sprake is van omstandigheden waaraan een dusdanig zwaar gewicht toekomt, dat het algemeen belang daarvoor moet wijken. Die omstandigheden gaan dan dus voor het algemeen belang.

Kort gezegd is handhaving dus de regel, maar in het geval dat het besluit niet geschikt, noodzakelijk en evenwichtig is om het gewenste doel te dienen en daarom sprake is van omstandigheden die zwaarder moeten wegen dan het dienen van het algemeen belang, staat het evenredigheidsbeginsel in de weg aan handhaving.

U leest de uitspraak van de Raad van State hier.